لغت نامه دهخدا ام صبار. [ اُم ْ م ِ ص َب ْ با ] ( ع اِ مرکب ) زمین سنگناک سوخته. ( منتهی الارب ). زمین سنگناک. ( مؤید الفضلاء ) ( آنندراج ). زمین. ( از المرصع ). سنگلاخ. ( مهذب الاسماء ). || بلا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). داهیه. ( المرصع ). || جنگ سخت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). جنگ. ( از المرصع ). و رجوع به ام صبور شود.
