تلخ کامی

لغت نامه دهخدا

تلخکامی. [ ت َ ] ( حامص مرکب ) نامرادی و ناامیدی و حرمان. || تلخ مزگی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

۱. ناامیدی.
۲. بدبختی.

فرهنگ فارسی

عمل و حالت تلخ کام بد بختیناامیدی .