لغت نامه دهخدا
هواست دانه و من دانه چین و هاویه دام
اگر به دانه نمانم بدام درمانم.سوزنی.در پناه پهلوان کبک و تذرو آرد برون
چوژکان دانه چین از بیضه شاهین و باز.سوزنی.جهانست بسیار و مردم بسی
به تنهاش خوردن نیارد کسی
اگر هست پروانه روی زمین
هوا مرغ دارد بسی دانه چین.؟ ( از تاریخ سلاجقه ٔکرمان ).زو شده مرغان فلک دانه چین
زآن همه را آمده سر بر زمین.نظامی.چون هما اندک خور و کم شهوتم دانندو من
چون خروس دانه چین زانی و شهوت پرورم.خاقانی.|| گدا. و رجوع به دانه چیدن شود.
