بزا

لغت نامه دهخدا

بزا. [ ب َ ] ( نف ) وزا.( یادداشت بخط دهخدا ). رجوع به بزیدن و وزیدن شود.
بزا. [ ب َ ] ( ع اِمص )بَزی ̍. کجی پشت ، نزدیک سرین و یا مشرف شدن وسط پشت بر سرین یا بیرون آمدگی سینه و درآمدگی پشت یا بیرون آمدگی سرین. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).