بزرگ عطا

لغت نامه دهخدا

بزرگ عطا. [ ب ُ زُ ع َ ] ( ص مرکب ) بزرگ دهش. بسیاربخشش :
صفتش مهتر گشاده کف است
لقبش خواجه بزرگ عطا.فرخی.ای ستوده خوی ستوده سخن
ای بلنداختر بزرگ عطا.فرخی.خدایگان جهان خسرو بزرگ عطا
روا نداشت یکی بنده بی عطا دیدن.سوزنی.