بازبچه

لغت نامه دهخدا

بازبچه. [ ب َ چ ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان شهرمیان بخش مرکزی شهرستان آباده که در 18 هزارگزی جنوب باختر اقلید و یک هزارگزی شمال خاور راه فرعی کولار به ده بید در دامنه قرار دارد. منطقه ای است سردسیر با 200 تن سکنه. آبش از چشمه و قنات. محصولش غلات ،حبوبات ، چوب. شغل مردمش زراعت و قالیبافی و راهش فرعی است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ). قریه ای است پنج فرسنگ و نیمی شمال اسپاس. ( فارسنامه ناصری ).

فرهنگ فارسی

دهی از آباده
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چای فال چای فال تک نیت فال تک نیت فال تک نیت فال تک نیت فال فنجان فال فنجان