معنی ز پای درامدن

ز پای درامدن

لغت نامه دهخدا

( ز پای درآمدن ) ز پای درآمدن. [ زِ دَ م َ دَ ] ( مص مرکب ) مغلوب حریف کشتی و جز آن شدن. عاجز شدن. از کار افتادن. از پا افتادن. زمین گیر شدن. زبون شدن. زیردست شدن :
نترسد آنکه بر افتادگان نبخشاید
که گر ز پای در آید کسش نگیرد دست.سعدی.رجوع به «زپای درآوردن » و «پای » و «از پای درآمدن » شود. || مردن. هلاک گشتن. تباه گشتن. رجوع به «پای » شود.