غصه خوردن. [ غ ُص ْ ص َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) غم و اندوه خوردن. غم و اندوه را در دل پنهان کردن و اظهار وی نکردن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به غصه شود : باز رفتند و غصه میخوردند خواجه را جستجوی میکردند.نظامی.نباشد سود من زین قصه کردن به جز اندوه جان و غصه خوردن.نظامی.چون حاصل آدمی درین شورستان جز خوردن غصه نیست یاکندن جان.خیام.می خور به بانگ چنگ و مخور غصه ور کسی گوید ترا که باده مخور گو هو الغفور.حافظ.
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱ - غم خوردن اندوه بردن ۲ - غم و اندوه را در دل پنهان داشتن و اظهار نکردن .
