زکر

لغت نامه دهخدا

زکر. [ زَ ] ( ع مص ) پر کردن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
زکر. [ زُ ک َ ] ( ع اِ ) ج ِ زکرة. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به زکرة شود.