خوش و خندان

لغت نامه دهخدا

خوش و خندان. [ خوَش ْ / خُش ْ ش ُ خ َ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) خوشحال. شاد. شادمان. مسرور :
یک روز سبک خیزد شاد و خوش و خندان
پیش آید و بردارد مهر از در و بندان
چون درنگرد باز بزندانی و زندان
صد شمع و چراغ اوفتدش بر لب و دندان.منوچهری.