تشنک

لغت نامه دهخدا

تشنک. [ ت َ ن َ ] ( اِ ) از پیش سر، جایی را گویند که در کودکی نرم و جهنده میباشد وآن را به عربی یافوخ خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ازفرهنگ رشیدی ) ( از ناظم الاطباء ). و جاندانه نیز گویند. ( فرهنگ رشیدی ). و رجوع به یافوخ و جاندانه شود.
تشنک. [ ت َ ش َ ن َ ] ( اِ ) سواک النبی. ناعمه. ابوشوشه. قویسه. مریمیه. سلبیه. مریم گلی. و امروزباغبانهای ما سلبی گویند. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

فرهنگ عمید

قسمتی از جمجمه در پیش سر که در کودکی نرم است، یافوخ، جاندانه.

فرهنگ فارسی

سواک النبی مریمیه