لغت نامه دهخدا ( بقیلة ) بقیلة. [ ب َ ل َ ] ( ع ص ) تره زار و زمین سبزه ناک ، یقال : ارض بقیلة. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). و رجوع به بقاله و بقلة و بقیل شود.بقیلة. [ب ُ ق َ ل َ ] ( ع اِ مصغر ) مصغر بقلة. ( ناظم الاطباء ).
