فرنجمشک
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( اسم ) گیاهی است پایا از تیره نعناعیان که ارتفاعش بین ۳٠ تا ۸٠ سانتیمتر است و دارای شاخه های پر پشت و متعدد است . و به حالت خودرو و در اکثر نواحی معتدل آسیا و اروپا ( از جمله ایران ) می روید . برگهای این گیاه متقابل و بیضوی و قلبی شکل و دندانه دار به درازی ۵ تا ۸ سانتیمتر و به عرض ۴ تا ۵ سانتیمتر است که پوشیده از تار و دارای رگبرگهای متعدد و مشبک است ریشه این گیاه کوچک و استوانه یی شکل و سخت و منشعب است . رنگ پهنک برگها در گیاه مذبور در سطح فوقانی سبز تیره و در سطح تحتانی سبز روشن است . گلهایش سفید یا گلی رنگند که به تعداد ۶ تا ۱۲ در کناره برگها مجتمع گردیده اند . جام گل دارای چهار پرچم است و میوه اش فندقه و قهوهیی رنگ می باشد . برگهای آن شامل ماده ای تلخ و مقداری تانن انواع قندها و مواد رزین و مواد پکتکی و اسانس است . اسانس برگ های این گیاه بویی مطبوع دار مانند لیمو و به صورت مایعی زرد رنگ روشن است . در این اسانس مقداری سیترال و سیترونلال وجود دارد . این گیاه در طب به عنوان بادشکن و ضد تشنج و مقوی معده و معرق تجویز می شود و معمولا به صورت دم کرده ده در هزار مصرف می شود به علاوه در رفع سرگیجه رفع حالت قی زنان باردار و بی خوابی گوارشی و ضعف قلب مصرف آن توصیه شده است اسانس این گیاه در تهیه لیکورهایی که راهبان مصرف کنند بکار می رود و در عطر سازی نیز مورد توجه است . برگ تازه آن برای رفع درد و سوزش حاصل از گزیدن زنبور به کار می برند بدین طریق که آن را له کرده در محل گزیدگی می مالند فرنجمسک فرنجموشک افرنجمشک ریحان قرنفلی پلنگمشک فلنگمشکا رام تلسی حبق قرنفلی ابر نجشمک اقبلیس حبق صعتری حبق الصعتری حبق الکرمانی حبق نبطی برنجشمک .
بالنگوی صحرایی و عوام بالنگوی گنده گویند . فرنجمسک .
دانشنامه عمومی
گیاهی است پایا از تیرهٔ نعناعیان که ارتفاعش بین ۳۰ تا ۸۰ سانتیمتر است. این گیاه دارای شاخه های پرپشت و متعدد است و به حالت خودرو در اکثر نواحی معتدل آسیا و اروپا ( از جمله ایران ) می روید. برگ های این گیاه متقابل بیضوی و قلبی شکل و دندانه دارند. ریشه این گیاه کوچک و استوانه ای شکل و سخت و منشعب است. گل هایش سفید یا گلی رنگند که به تعداد ۶ تا ۱۲ در کناره برگ ها مجتمع گردیده اند. میوه اش فندقه و قهوه ای رنگ می باشد. این گیاه در طب به عنوان بادشکن و ضد تشنج و مقوی معده و معرق و زیادکننده ترشحات صفرا تجویز می شود. به علاوه در رفع سرگیجه، رفع حالت قی زنان باردار و بی خوابی و ضعف مصرف آن توصیه شده است.
فرنجمشک (سرده). فرنجمشک ( نام علمی: Melissa ) یا وارنگ بو نام یک سرده از تیرهٔ نعناعیان است که شامل گیاهان علفی چندساله با ساقه های چهارگوش و پوشیده از کرک های غده دار یا کرک های ساده است.
دانشنامه آزاد فارسی
فَرَنْجْمُشْک
فَرَنْجْمُشْک
فَرَنْجْمُشْک
فَرَنْجْمُشْک
گیاهی دارویی با نام علمی Melissa calamintha متعلق به تیرۀ نعنائیان (Labiatag). واژه های فَرَنْجْمُسک/فَلَنْجْمُشک، از دیگر اشکال این واژه و همگی معرب واژۀ پلنگ مشک اند. به نظر برخی، این گیاه بوی مشک می دهد و به نظر برخی دیگر بوی قرنفل می دهد و بدین سبب آن را قرنفل بستانی، ریحان قرنفلی و حبق قرنفلی می نامند. شهرت این گیاه در منابع به زمان های بسیار قدیم برمی گردد. در بندهش نام سی گل آمده است که هریک صفت و مظهر یکی از فرشتگان بلندمرتبه است و ۳۰ روز هر ماه گاهنامۀ زردشتی به نام ایشان خوانده شده است. پلنگ مشک ازجملۀ این گل هاست که به اسپندارمذ، از امشاسپندان مقرب، تعلّق دارد.
ویکی واژه
می‌روید. برگهای این گیاه متقابل بیضوی و قلبی شکل و دندانه دارند. ریشة این گیاه کوچک و استوانه‌ای شکل و سخت و منشعب
گلهایش سفید یا گلی رنگند که به تعداد ۶ تا ۱۲ در کنارة برگها مجتمع گردیده‌اند. میوه اش فندقه و قهوه‌ای رنگ می‌باشد. این گیاه در طب به عنوان بادشکن و ضد تشنج و مقوی معده و معرق و زیاد کنندة ترشحات صفرا تجویز می‌شود. به علاوه در رفع سرگیجه، رفع حالت قی زنان باردار و بی خوابی و ضعف مصرف آن توصیه شده‌است ؛ فرنجمسک، فرنجموشک، افرنجمشک، ریحان قرنفلی، پلنگمشک، برنجمشک نیز گفته می‌شود.
