لغت نامه دهخدا خوش عیش. [ خوَش ْ / خُش ْ ع َ / ع ِ ] ( ص مرکب ) مرفه الحال. خوش زندگی. ( یادداشت مؤلف ): مُغفُر؛ خوش عیش. گشاده روزی. غیسانه ؛ زن نرم و نازک و خوش عیش. ( منتهی الارب ). نغمه ؛ خوش عیش شدن. ( تاج المصادر بیهقی ).
