لغت نامه دهخدا
جرود. [ ج َ ] ( ع ص ، اِ ) جامه کهنه و سوده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
جرود. [ ج َ ] ( اِخ ) موضعی است به دمشق. ( منتهی الارب ). نام موضعی است از اعمال غوطه دمشق از اقلیم معلولا که از نواحی دمشق است و ابوالقاسم حافظ در کتاب خود گوید: احمدبن خبیب بن عجائز ازدی در کتابی که بنی امیه ساکن دمشق و غوطه را در آن ذکر میکند از این موضع یاد کرده است. ( از معجم البلدان ).
جرود. [ ] ( اِخ ) از ولایات تابع طالقان است. رجوع به نزهة القلوب ج 3 صص 64 - 65 شود.
