بزدلی

لغت نامه دهخدا

بزدلی. [ ب ُ دِ ] ( حامص مرکب ) جبن. ترسوئی. کم جرأتی. ( از یادداشتهای دهخدا ).

فرهنگ عمید

بزدل بودن، ترسو بودن.

فرهنگ فارسی

ترسویی جبن .

دانشنامه عمومی

بزدلی یا ترسویی ( به انگلیسی: Cowardly, Cowardice ) ، حالت شخصیتی ای است که در آن ترس و نگرانی در انجام کاری یا گفتن سخنی وجود دارد از این لحاظ که آیا آن کار یا سخن چیزی درست، خوب و به عنوان کمک به دیگران است یا خیر. این حالت شخصیتی در مقابل دلیری قرارمی گیرد. به عنوان یک برچسب، غالباً از واژهٔ «بزدلی»، برای نشان کردن این شخصیت و به چالش کشیدن آن استفاده می گردد.

ویکی واژه

بُ دِ
ترسویی، بددلی، جبن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم