لغت نامه دهخدا بدبخت کردن. [ ب َ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) به روز سیاه نشاندن. سیه روزگار کردن. بداختر و بی طالع گردانیدن. اِشقاء؛ بدبخت کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) : نگه دار از آموزگار بدش که بدبخت و گمره کند چون خودش.سعدی ( بوستان ).
