بیرون بر. [ بی ب َ ] ( نف مرکب ) برنده به بیرون وخارج. بیرون برنده. || ( اصطلاح بازاریان ) مشتری که برای فروش در ده یا شهرهای کوچک متاع خرد وبرد. ( یادداشت مؤلف ). || ( اصطلاح بازاریان ) آنکه مال التجاره صادر کند. ( از یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
برنده به بیرون ٠ و خارج بیرون برنده ٠
دانشنامه عمومی
غذای بیرون بَر به غذایی گفته می شود که به منظور تجاری در یک رستوران تهیه می شود ولی بنا به ترجیح مشتری، یا چون رستوران جا یا صندلی برای خوردن ندارد مشتریان بعد از خریداری آن را با خود به خانه یا محلی دیگر می برند و می خورند.
