لغت نامه دهخدا بردوام. [ ب َ دَ ] ( ص مرکب ، ق مرکب ) همواره. همیشه. مداوم. علی الدوام. ( آنندراج ) : چو تمکین و جاهت بود بردوام مکن زور بر مرد درویش و عام.سعدی.
