بداوی. [ ب َ / ب ِ وی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به بداوة. ( از منتهی الارب ). منسوب به بداوة که صحرا باشد یعنی کسی که دربادیه برآید و در آن اقامت گزیند. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
منسوب به بداوه منسوب به بداوه که صحرا باشد یعنی کسی که در بادیه بر آید و در آن اقامت گزیند .
