معنی درخت اهن

درخت اهن

لغت نامه دهخدا

( درخت آهن ) درخت آهن. ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اَنجیلی که درختی است جنگلی مخصوص شمال ایران و چوب بسیار محکمی دارد، و آنرا دَمیر آغاجی یعنی درخت آهن نیز نامند. ( از دائرةالمعارف فارسی ).

دانشنامه عمومی

درخت آهن. درخت آهن یا پوهوتوکاوا ( مائوری: pōhutukawa ) درختی همیشه سبز ساحلی از سَردهٔ مورد در خانوادهٔ موردیان است. این درخت نمایش درخشانی از گل های قرمز ( یا گاهی نارنجی، زرد یا سفید ) را ایجاد می کند که هر کدام از انبوهی از پرچم ها تشکیل شده اند.
درخت آهن یکی از دوازده گونه آهن چوبان ( Metrosideros ) بومی نیوزلند است. این درخت به دلیل رنگ زنده و توانایی آن برای زنده ماندن حتی بر روی صخره های پرتگاهی و متزلزل، شهرت دارد، به دلیل استحکام و زیبایی خود جایگاه مهمی در فرهنگ نیوزلند پیدا کرده است و مائوری ها آن را به عنوان درخت اصلی ( rākau rangatira ) می شناسد.