لغت نامه دهخدا ( خوش آیین ) خوش آیین. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( ص مرکب ) خوش نقش و نگار. خوش زینت. ( یادداشت بخط مؤلف ) : کافران چون جنس سجّین آمدندسجن دنیا را خوش آیین آمدند.مولوی.
