[ویکی نور] «شرف الدین موسی بن یوسف انصاری شافعی» در سال 946ق در خانواده ای که همگی به کار قضاوت اشتغال داشتند، در دمشق متولد شد. در ده سالگی پدر را از دست داد و تحت سرپرستی عموی خویش درآمد. ابن یوسف به آموختن قرآن کریم و فراگیری فقه و حدیث از محضر مشایخ زمان خود پرداخت و از بسیاری از مشایخ حدیث در زمان خویش، اجازات متعددی دریافت نمود. اما از آن جا که موضوع مورد علاقه وی تاریخ و شرح حال ادبا، شعرا و همانند ایشان بود، به مطالعه کتب تاریخی و تراجم پرداخت و حتی خود وی چندین بار کتاب معروف «وفیات الاعیان» ابن خلکان را استنساخ نمود. همچنین کتاب «البدایه و النهایه» ابن اثیر، «طبقات الفقهاء الشافعیة»، «عیون التاریخ» ابن شاکر کتبی، «الوافی بالوفیات» صفدی، «تاریخ بغداد» خطیب بغدادی و «تاریخ دمشق» ابن عساکر و بیشتر کتب شافیعه را خواند. او در 21 سالگی حج گذارد. وی مدتی به عنوان قاضی در محاکم قضایی اشتغال داشت. درباره زندگی او به آگاهی هایی بیش از این دست نیافتیم. شیخ احمد بن تینه، یونس عیثاوی شافعی، شهاب الدین بن رضی الدین غزی، شهاب الدین بن حجر مکی هیتمی، محمد بن عبدالرحمن بن علی بن بکر علقمی، محمد بن عبدالعزیز بن عمر بن محمد بن فهد هاشمی و... از او آثار زیادی، چه در زمینه تاریخ و چه غیر آن، بر جای نمانده است، از این رو آن چه از نوشته های وی به دست ما رسیده، غالبا عبارت است از تراجمی که از این جا و آن جا و از زمان های گوناگون و اشخاص متعدد گردآورده است. تألیفات وی، به جز «نزهة الخاطر»، همگی خطی هستند که عبارتند از: التذکرة الایوبیة، الروض العاطر فیما تیسر من اخبار اهل القرن السابع و....
