دانشنامه اسلامی
در آیه ۱۴۶ سوره آل عمران از استغفار همراهان و دست پروردگان انبیاء از اسراف خود در امور صحبت به میان آمده است آنجا که می فرمایید:و کاین من نبی قـتل معه ربیون کثیر... و ما کان قولهم الا ان قالوا ربنا اغفر لنا ذنوبنا و اسرافنا فی امرنا... «و چه بسیار پیامبرانی که همراه او توده های انبوه کارزار کردند و در برابر آنچه در راه خدا بدیشان رسید سستی نورزیدند و ناتوان نشدند و تسلیم (دشمن) نگردیدند و خداوند شکیبایان را دوست دارد و سخن آنان جز این نبود که گفتند پروردگارا گناهان ما و زیاده روی ما در کارمان را بر ما ببخش و گامهای ما را استوار دار و ما را بر گروه کافران یاری ده» در آیاتی از قرآن بندگان یکتا پرست از اسراف کاری خویش استغفار نموده و خداوند نیز آمرزشش را شامل حال استغفار کنندگان از اسراف می کند.
← دیدگاه تفسیر نمونه
استغفار از اسراف، درپی دارنده آمرزش الهی است:و ما کان قولهم الا ان قالوا ربنا اغفر لنا ذنوبنا و اسرافنا فی امرنا.... • فـاتـیهم الله ثواب الدنیا و حسن ثواب الاخرة و الله یحب المحسنین.« سخنشان تنها این بود که: «پروردگارا! گناهان ما را ببخش! و از تندرویهای ما در کارها، چشم پوشی کن! قدمهای ما را استوار بدار! و ما را بر جمعیت کافران ، پیروز گردان • از این رو خداوند پاداش این جهان، و پاداش نیک آن جهان را به آنها داد و خداوند نیکوکاران را دوست می دارد.» آنها با این طرز تفکر و عمل به زودی پاداش خود را از خدا می گرفتند هم پاداش این جهان که فتح و پیروزی بر دشمن بود و هم پاداش جهان دیگر، (فاتاهم الله ثواب الدنیا و حسن ثواب الاخرة).و در پایان آیه آنها را جزء نیکوکاران شمرده و می فرماید: (خدا نیکوکاران را دوست دارد) (و الله یحب المحسنین).
