لغت نامه دهخدا
علی مروزی. [ ع َ ی ِ م َرْ وَ ] ( اِخ ) ابن حجربن ایاس سعدی مروزی. رجوع به علی سعدی شود.
علی مروزی. [ ع َ ی ِ م َرْ وَ ] ( اِخ ) ابن حسین مروزی حنفی. ملقب به علاءالدین. فقیه متوفی در سال 452 هَ. ق. او راست : الجامع فی الفقه. ( از هدیة العارفین ج 1 ص 689 ).
علی مروزی. [ ع َ ی ِ م َرْ وَ ] ( اِخ ) ابن عبداﷲبن مبارک مروزی. مکنی به ابوالحسن. صوفی و شاعر بود و در سال 519 هَ. ق. درگذشت. او را قصیده ای است در ظاء و شرح آن. ( از معجم المؤلفین از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1343 و هدیة العارفین ج 1 ص 696 ).
