معنی دوغلو | لغت یاب

دوغلو

لغت نامه دهخدا

دوغلو. [ دُ غ ُ ] ( ترکی ، ص مرکب ) دوقلو. کلمه ترکی است مرکب از: دغ [ دوغ ] از در دغماق به معنی زادن و «لو» علامت نسبت. جفت. توأمین. ( جنین ). همزاد. توأم. سلع. دوقلو. ( یادداشت مؤلف ).
- امثال :
کاش دوغلو بودی . ( امثال و حکم دهخدا ). رجوع به دوقلو شود.
|| بادو مغز: بادام دوغلو. فندق دوغلو. ( یادداشت مؤلف ). || گاه دو میوه بر یک اصل و متصل به یکدیگر. ( یادداشت مؤلف ).