دانشنامه اسلامی
مضاربه از ضرب (الضرب فی الارض) یعنی سیر و سفر در زمین گرفته شده است و از آنجایی که یکی از طرفین معامله (عامل) برای تحصیل سود به حرکت و تلاش می پردازد، نام آن را از این کلمه اتخاذ کرده اند. وزن مفاعله دلالت بر تعامل طرفینی دارد. در اینجا اگرچه صاحب سرمایه به سیر نمی پردازد، اما مسبب آن است.
امیدوار، عبدالرضا، مقاله مضاربه، سایت پژوهه.
مضاربه عقد جایزی است؛ که هریک از عامل و مالک در هر مرحله از عقد (چه قبل از شروع و چه دراثنای کار) می توانند عقد را فسخ کنند.
بنی هاشمی، سیدمحمدحسن، توضیح المسائل مراجع، ج۲، ص۲۶۹، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۹، چاپ پنجم.
اوراق مضاربه از جهت قلمرو، تابع قرارداد مضاربه است. میان فقهای شیعه و اهل سنت در تبیین قلمرو عقد مضاربه اختلاف وجود دارد. به اعتقاد مشهور فقهای شیعه، مضاربه به تجارت و بازرگانی اختصاص دارد و سایر فعالیت های اقتصادی چون زراعت، باغداری، دام پروری و... را شامل نمی شود.در نقطه مقابل، برخی از علمای شیعه و مشهور فقهای اهل سنت، قائل به توسعه قلمرو عقد مضاربه به همه بخش های اقتصادی هستند؛ بنابراین اوراق مضاربه اگر بخواهد در کشوری مثل ایران منتشر شود، به ناچار باید در قلمرو امور تجارت و بازرگانی باشد و شامل سایر بخش های اقتصادی نمی شود.
موسویان، سیدعباس، ابزارهای مالی اسلامی، ص۴۴۴، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۸۶.
...
