لائم. [ ءِ ] ( ع ص ) ملامت کننده. نکوهنده. ملامتگر. ج ، لوّام ، لوّم ، لیّم. ( منتهی الارب ) : یا ایها الذین آمنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یأتی اﷲ بقوم یحبهم و یحبونه اذلة علی المؤمنین اعزّة علی الکافرین یجاهدون فی سبیل اﷲ و لایخافون لومة لائم ذلک فضل اﷲ یؤتیه من یشاء واﷲ واسع علیم. ( قرآن 54/5 ). جز اندر غایت انعام و افضال در او لائم چه داند گفت و عاذل.ابوالفرج رونی.و فرمود که رغم لائمان را مثنی کردند. ( جهانگشای جوینی ). فیالائمی دعنی اغال بقیمتی فقیمة کل الناس مایحسنونه.ابن طباطبا.حکیمی گفتش ای نادان چه کوشی در این سودا بترس از لوم لائم.سعدی.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی لَائِمٍ: سرزنش کننده - ملامت کننده ریشه کلمه: لوم (۱۴ بار)
