قرناء

لغت نامه دهخدا

قرناء. [ ق َ ] ( ع اِ ) سوره ای که در هر رکعت خوانده شود. ( آنندراج ). || ( ص ) زن که وی را قَرْن باشد. رجوع به قَرْن شود.
قرناء. [ ق َ] ( اِخ ) بنی القرناء به او منسوبند. ( لباب الانساب ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی قُرَنَاءَ: همنمشینان - قرینان -همراهان
ریشه کلمه:
قرن (۳۳ بار)
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم