لغت نامه دهخدا
علی نوری. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) ابن محمدبن سلیم نوری. مکنی و مشهور به ابوالحسن سفاقسی. قاری و محدث و متکلم بود و در سال 1040 هَ. ق. در سفاقس متولد شد و در آنجا پرورش یافت و در تونس شروع به تعلیم قراآت کرد و به مصر رفت و در سال 1117 یا 1118هَ. ق. در سفاقس درگذشت. او راست : 1- تنبیه الغافلین و ارشادالجاهلین. 2- العقیدة النوریة فی معتقدالسادة الاشعریة. 3- غیث النفع فی القرأات السبع. 4- معین السائلین من فضل رب العالمین. ( از معجم المؤلفین ).
علی نوری. [ ع َ ی ِ ] ( اِخ ) مازندرانی اصفهانی. وی حکیم بود و در اصفهان می زیست و در سال 1247 هَ. ق. درگذشت و جسد او به نجف اشرف حمل گردید. او راست : حاشیه بر شرح ارشادات. ( از اعیان الشیعه ج 42 ص 199 ).
