شهام

لغت نامه دهخدا

شهام. [ ش َ ] ( ع اِ ) غول بیابانی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
شهام. [ ش ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شَهْم ، به معنی تیزخاطر چالاک. ( از منتهی الارب ). رجوع به شَهْم شود.

فرهنگ فارسی

جمع شهم تیز خاطر چالاک

فرهنگ اسم ها

اسم: شهام (پسر) (عربی) (تلفظ: šehām) (فارسی: شِهام) (انگلیسی: sheham)
معنی: تیز خاطر، چالاک