لغت نامه دهخدا سپهرسای. [ س ِ پ ِ ] ( نف مرکب ) ساینده سپهر. بلند مرتبه. عظیم الشأن : شاه سپهر قدر و خداوند تیغ و تاج تیغش سپهر پیما تاجش سپهرسای.سوزنی.
