سهول

لغت نامه دهخدا

سهول. [ س َ ] ( ع ص ، اِ ) دوایی که شکم راند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
سهول. [ س ُ ] ( ع اِ ) ج ِ سهل. ( دهار ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) : چون برق خاطف و ریح عاصف سهول و ضراب و سهوب و شعاب آن مسافت درنوردید. ( ترجمه تاریخ یمینی ).

فرهنگ عمید

= سهل

فرهنگ فارسی

جمع سهل
جمع سهل