دین فروش

لغت نامه دهخدا

دین فروش. [ ف ُ ] ( نف مرکب ) که دین را در برابر دنیا بفروشد و از دست دهد :
نباشند شاهان مادین فروش
بفرمان دارنده دارند گوش.فردوسی.بفرمان یزدان نهاده دو گوش
ازیشان نباشد کسی دین فروش.فردوسی.که ای زرق سجاده دلق پوش
سیه کار دنیاخر دین فروش.سعدی.- دین فروشان ؛ یعنی اصحاب ریا. ( شرفنامه منیری ) :
دین فروشان را ببوی زلف او
طیلسان در وجه زنار آمده ست.خاقانی.

فرهنگ فارسی

که دین را در برابر دنیا بفروشد و از دست دهد .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم