دل شکر

لغت نامه دهخدا

دل شکر. [ دِ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) دل شکرنده. شکرنده دل. شکننده ٔدل. شکافنده دل :
نیست آگاه که چاه زنخ و حلقه زلف
دلبر و دل شکن ودل شکر و دل گسل است.فرخی.ترا به میمنه و میسره روان گردد
دو خیل دل شکر جان شکار از آتش و آب.مسعودسعد.ای خواب من ربوده ز یاقوت پرشکر
وی تاب من فزوده ز هاروت دل شکر.عبدالواسع جبلی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه دل دیکران را میشکند دلشکن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم