لغت نامه دهخدا دل شکر. [ دِ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) دل شکرنده. شکرنده دل. شکننده ٔدل. شکافنده دل : نیست آگاه که چاه زنخ و حلقه زلف دلبر و دل شکن ودل شکر و دل گسل است.فرخی.ترا به میمنه و میسره روان گردددو خیل دل شکر جان شکار از آتش و آب.مسعودسعد.ای خواب من ربوده ز یاقوت پرشکروی تاب من فزوده ز هاروت دل شکر.عبدالواسع جبلی.