دل بردگی

لغت نامه دهخدا

دل بردگی. [ دِ ب ُ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) حالت دل برده. عشق. محبت. بیخودی. وجد. جذبه :
خواندن بی درد از افسردگیست
خواندن بادرد از دل بردگیست.مولوی.ای حیات عاشقان در مردگی
دل نیایی جز که در دلبردگی.مولوی.رجوع به دل برده و دل بردن شود.