خلیده روان

لغت نامه دهخدا

خلیده روان. [ خ َ دَ / دِ رَ ] ( ص مرکب ) ناراحت. غمناک. غصه دار :
چنین دادپاسخ که ای پهلوان
ز گشتاسبم من خلیده روان.فردوسی.به پیروزگر بر تو ای پهلوان
که از من نباشی خلیده روان.فردوسی.زواره بیامد خلیده روان
که امروز چون گشت بر پهلوان.فردوسی.

فرهنگ فارسی

ناراحت غمناک غصه دار
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال درخت فال درخت فال تاروت فال تاروت فال مکعب فال مکعب