خربه. [ خ ُ ب َ ] ( ع اِ ) فساد در دین. ( منتهی الارب ). || هر ثقبه مدوری. || وسعت شکافتگی گوش. ج ، خُرب ، خُروب ، اَخراب. || سوراخ سوزن. ج ، خُرب ، خروب ، اَخرب. || سوراخ کون. ج ، خُرب ، خُروب ، اَخراب. || دسته توشه دان یا توشه آن. ج ، خُرب ، خُروب ، اَخراب. || ظرفی که شبان در آن توشه خود می نهد. ج ، خُرب ، خُروب ، اَخراب. || مغاکچه سرین. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). ج ، خُرب ، خُروب ، اَخراب. خربه. [ خ َ رَ ب َ ] ( اِ ) مخفف خرابه است که ویرانه باشد. ( برهان قاطع ). خربه. [ خ َ ب َ ] ( اِخ ) ده مخروبه ای است از دهستان بازفت بخش اردل شهرستان شهرکرد اصفهان. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10 ).
فرهنگ فارسی
نام آبی است در بالای غرقده و متعلق به گروهی از بنی غنم بن دودان که آنانرا بنی کذاب گویند .
دانشنامه عمومی
خربه ( به لهستانی: Herby ) یک روستا در لهستان است که در گمینا خربه واقع شده است. خربه ۲٬۳۵۰ نفر جمعیت دارد.
