لغت نامه دهخدا جهید. [ ج َ ] ( ع ص ) مرعی جهید؛ چراگاه بسیار چریده ستور. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || جهدجهید؛ کوشش بسیار : ما فتح اﷲ علیک الابعد جهد جهید. ( سندبادنامه عربی ص 380 ). منتصر به جهدی جهید جان از میان بیرون برد. ( ترجمه تاریخ یمینی ).
