تخته تخته

لغت نامه دهخدا

تخته تخته. [ ت َت َ ت َ ت َ / ت َ ت ِ ت َ ت ِ ] ( اِ مرکب ، ق مرکب ) قطعه قطعه. پارچه پارچه. ( ناظم الاطباء ). لخت لخت :
چو تخته سنگ بر آن خانه تخته تخته زر.فرخی.گهی چون تخته تخته ساده سیم اندر هوا بر هم
گهی چون توده توده سوده کافورست بر بالا.مسعودسعد.