لغت نامه دهخدا تاج طیب. [ طَی ی ِ ] ( اِخ ) تیره ای از ایل طیبی از شعبه لیروای از ایلات جاکی از طوایف کوه کیلویه فارس. رجوع به جغرافیای سیاسی کیهان صص 87 - 89 شود.
