بی وضو

لغت نامه دهخدا

بی وضو. [ وُ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + وضو = وضوء ) که وضو ندارد. که فاقد طهارت است :
شبی همچو روز قیامت دراز
مغان گرد من بی وضو در نماز.سعدی.که دانند در بند حق نیستی
اگر بی وضو در نماز ایستی.سعدی.حافظ هر آنکه عشق نورزید و وصل خواست
احرام طوف کعبه دل بی وضو ببست.حافظ.رجوع به وضو شود.

فرهنگ فارسی

که وضو ندارد ٠ که فاقد طهارت است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم