بالکار
دانشنامه اسلامی
بالْکار، مردمی مسلمان از ساکنان قدیمی بخش مرکزی دامنه شمالی کوه های بزرگ قفقاز می باشند. محل استقرار آنان ، باکسان ، چِگِم ، چِرِک (بالکار) و نیز اراضی جلگه ای دامنه مناطق کوهستانی جمهوری خودمختار کاباردینو - بالکاراست . عمده ترین زیستگاه بالکار ها، اراضی کوهستانی اِلبروس قفقازاست (مردم ) که بعضی آن را دگرگون شده نام البرز می دانند. بالکار ها خود را تائولو - مالکارلی می نامند که ظاهراً به معنای کوه نشین است
← منشا قومی بالکارها
در ۱۹۱۸م پس از برقراری حکومت شوروی در نالچیک ، در اراضی کاباردا و بالکار حکومت شوروی برقرار گردید. چندی بعد در منطقه نالچیک ، اهالی به فرماندهی ژنرال لازار فئودُرویچ بیچراخُف که در اوایل سال ۱۹۱۸م فرماندهی گارد قزاق در ایران را برعهده داشت ، سر به شورش برداشتند، این شورش در ماه نوامبر همان سال سرکوب گردید
← ژانویه ۱۹۲۱
قوم بالکار (۳۰۷، ۳۳ نفر در ۱۹۲۶ با ۲ درصد شهرنشین، ۶۶۶، ۴۲ نفر در ۱۹۳۹) به پنج قبیله تقسیم می شدند. در ۱۹۵۹م /۱۳۳۸ش شمار بالکارها ۴۲ هزار نفر بود که در ۱۹۷۰م به ۵۹ هزار و در ۱۹۷۹م /۱۳۵۸ش به ۶۶ هزار نفر رسید. (فرهنگ ، ص۱۰۵)
مسکن
...
