لغت نامه دهخدا تبیت. [ ت َ ب َی ْ ی ُ ] ( ع مص ) بازداشتن کسی را از حاجت او. ( از قطر المحیط ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
دانشنامه عمومی تبیت یک منطقهٔ مسکونی در سودان است که در دارفور شمالی واقع شده است. تبیت ۷٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد.
