بیابان گردی

لغت نامه دهخدا

بیابان گردی. [ گ َ ] ( حامص مرکب ) زیستن در بیابان. بدویت. چادرنشینی. بیابان نوردی. عمل بیابان گرد.

فرهنگ فارسی

زیستن در بیابان بدویت چادر نشینی .

دانشنامه عمومی

بیابانگردی، یکی از گونه های طبیعت گردی است. سیمای منحصر به فرد بیابان ها، حیات جانوری و گیاهی، آسمان شب، یادمان های تاریخی، آرامش بیابان و بسیاری از جذابیت های دیگر، بیابان ها را به یکی از جاذبه های طبیعت تبدیل کرده و گردشگران را به بازدید از این مناطق مشتاق نموده است.
حتی گروهی از گردشگران ماجراجو با پذیرش سختی های فراوان برای گذر از بیابان های بزرگ و تاب آوردن در شرایط سخت بیابانی، سفرهایی پرماجرا را برای خود رقم می زنند.
امروزه برخی از کشورها مانند تونس تنها از گردشگری در بیابان های خود سالانه تا سه میلیارد دلار درآمد کسب می کنند. این در حالی است که رونق گردشگری در بیابان نه تنها سبب بازده اقتصادی برای گستره وسیعی از کشورها که ظرفیت های تولیدی کشاورزی و صنعتی رقابتی ندارند، فراهم می آورد بلکه برخی شیوه های سنتی فراموش شده مانند صنایع دستی و شتربانی را احیا نموده و به بهبود سطح زندگی جوامع محلی می انجامد.