کور و کچل

لغت نامه دهخدا

کور و کچل. [ رُ ک َ چ َ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) برای چشم نخوردن بچه های خود را، کور و کچل های من می گفتند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). رجوع به همین کلمه در ذیل ترکیب های کور شود.

فرهنگ فارسی

برای چشم نخوردن بچه های خود را کور و کچل های من می گفتند .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم