معنی کافور بو ی

کافور بو ی

لغت نامه دهخدا

کافوربوی. ( ص مرکب ) آلوده به بوی کافور. بوی کافور دهنده. کافوربو :
سوسن کافوربوی ،گلبن گوهرفروش
ز می اردی بهشت کرده بهشت برین.منوچهری.اکنون میان ابر و میان سمن ستان
کافوربوی باد بهاری بود سفیر.منوچهری.گل کافوربوی مشک نسیم
چون بناگوش یار در زر و سیم.نظامی.رجوع به کافوربو شود.