لغت نامه دهخدا
ابومحمود. [ اَ م َ ] ( اِخ ) ابن احمدبن محمد مقدسی. ملقب به شهاب الدین. وفات 665 هَ. ق. اوراست: افحام المماری باخبار تمیم الداری. ( کشف الظنون ). و رجوع به احمدبن محمدبن ابراهیم المقدسی شود.
ابومحمود. [ اَ م َ ] ( اِخ ) احمدبن ابراهیم مقدسی. تلمیذ حافظ ذهبی. رجوع به احمد... شود.
ابومحمود. [ اَ م َ ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن ابراهیم بن هلال. رجوع به احمد... شود.
ابومحمود. [ اَ م َ ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن ابراهیم المقدسی الشافعی. رجوع به احمد... شود.
ابومحمود. [ اَ م َ ] ( اِخ ) حامدبن خضر خجندی. رجوع به حامد... شود.
ابومحمود. [ اَ م َ ] ( اِخ ) محمدبن امین الدین عبدالعزیز. رجوع به محمد... شود.
