چاک چاک شدن

لغت نامه دهخدا

چاک چاک شدن. [ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) شکافته شدن. ترکیدن. پاره و دریده شدن. بسیار پارگی و شکافتگی بهم رسانیدن. شرحه شرحه و ریش ریش شدن :
خروشید و جوشید و برکند خاک
ز نعلش زمین شد همه چاک چاک.فردوسی.بلند آسمان چون زمین شد زخاک
بسی گردن و بر شده چاک چاک.فردوسی.ز خورشید تابان و از گرد و خاک
زبانها شد از تشنگی چاک چاک.فردوسی.در آواز او چرم جنگی پلنگ
شود چاک چاک و بخاید دو چنگ.فردوسی.

فرهنگ فارسی

شکافته شدن . ترکیدن پاره و دریده شدن . بسیار پارگی و شکافتگی بهم رسانیدن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم