پیکار پرستان

لغت نامه دهخدا

پیکارپرستان. [ پ َ / پ ِ پ َ رَ ] ( اِ مرکب ) ج ِ پیکارپرست ، جنگجویان. ( انجمن آرا ). کنایه از مردمان جنگجو. ( آنندراج ) ( برهان ) :
از فتنه درین سوی فلک جای نبینند
پیکارپرستان نه عمل را نه امان را.انوری ( از آنندراج ).رجوع به پیکار پرست شود.